Дўстим

Ажойиб кунларнинг бирида...

У билан “Ёшлар” радиосида танишганмиз. Биринчи учрашувдаёқ чапани, билмаганини сўрашдан уялмайдиган, киришимли, тортинчоқликдан асар ҳам йўқ йигит сифатида таассурот қолдирганди. Орадан қарийб 10 йил ўтди ва бу йиллар давомида унинг кўп жиҳатларини кашф қилдим. У анча камтар, жойи келганда эса бунинг акси. Ҳаққини ерда қолдирмайди. Тан берадиган томони, ўз олдига мақсад қўйдими, албатта эришади. Кейин у орзу-мақсад борасида ҳам майдалашиб ўтирмайди. Бирданига чўққини кўзлайди ва у томон дадил от солади.

Радиога келганда, “Қараб тур, мен радиога директор бўламан”, деганди. Албатта, мен бунга кулиб қўя қолгандим. Лекин орадан 2 йиллар ўтиб, чиндан ҳам радиога бошлиқ бўлди. Шу пайтгача нимани-ки, менга айтган бўлса, кўз ўнгимда барчасига бирин-кетин эришиб келаяпти.

Отасидан жуда эрта етим қолган. Онаси 3 ўғлини ёлғиз боши билан тарбиялади. Дўстимнинг бугунги ютуқларида Онасининг хизмати беқиёс. Шунинг учун дўстим турмуш ташвишини эртароқ бўйнига олган. Керак бўлса, косиблик қилган, нонвойлик, антенна ўрнатиш, устачилик ва ҳаказолар. Кейинроқ, бир пайтлар водийда ном қозонган “Дийдор” радиосида бошловчи сифатида элга танилган.  Тошкентга келиб, журналист, радио ва телебошловчи сифатида ўз ўрнига эга бўлди.

Х.Далиев "Давр"нинг байрам сонида

Унда туғма лидерлик бор. Ҳар қандай муаммони “ҳал қиламиз”, дейди ва албатта, унга ечим топади. Ёрдам сўрасанг, “йўқ”, демайди. Буни уни яқиндан таниган ҳамма одамлар билади. Радиода бошлиқ бўлган пайтлари қанча-қанча ёшлар келди, ўрганди, малака оширди. У ёшларга ёрдам, маслаҳат ва имкон беришни канда қилмайди. Унинг ёнига келиб, иш ўрганган ва шу соҳада ўз ўрнини топган кадрлар телевидение ва радиода фаолият олиб бормоқда.

Хуршид Далиев шогирди Илҳом Абдураҳимов билан 

Уни ҳамма бирдек ёқтиради, ҳурмати қилади, десам муболаға бўлади. Сўзи сўзига, диди дидига ва фикрлаши тўғри келмаганлар ҳам йўқ эмас. Бу табиий ҳол. Ҳаммага бирдек ёқиш қийин. Ҳар ким ўзича ҳақ ва ўзича тўғри. Буни ёқтирмайдиганларга бутун умр исботлашга уриниш шарт эмас.

Мен дўстимни борича қабул қилганман. Камчилигу ютуғи билан. Кимларнингдир у ҳақидаги турли фикрлари мен учун аҳамиятли эмас. У ҳақида ўз хулосам бор. Энг муҳими, шу.

Бугун ҳикоям қаҳрамони, дўстим Хуршид Далиевнинг туғилган куни. Шу бахонаи сабаб билан гапхонам очилиб қолди-да. Дўстим, табриклайман! Сен туғилганингда раҳматли отанг ва онанг роса қувонишгани аниқ. Доим, одамларга ана шундай қувонч улашиб юр! 

Оиланг, яқинларинг, дўстларинг бахтига омон бўл! Умринг узоқ бўлсин! Кўп яхши ниятларингдан бохабарман. Ана шу ниятларингни Яратган зиёди билан берсин! 100 кирганингда сенга “Дўстим” деган мемуар асарнинг китобини совға қилиш насибасига етказсин!